یکی از الزامات داشتن یک وب سایت بحث هاست و دامنه آن می باشد. دامنه در واقع همان آدرس یکتا برای دسترسی به اطلاعات وب سایت شما است که کاربر در مرورگر خود وارد می نماید. اما این اطلاعات، تصاویر و … باید در فضایی مانند یک هارد یا کامپیوتر ذخیره شوند.
به عنوان مثالی برای برای ملموس تر شدن قضیه می توان این گونه توضیح داد:
همان طور شما در کامپیوتر خود چندین درایو دارید و اطلاعات خود را در داریورهای مختلف آن ذخیره می کنید، فضای یک سرور هم می تواند به بخش های مختلفی تقسیم بندی شود که به هریک از آنها یک Host گفته می شود. این هاست ها توسط شرکت های هاستینگ برای مدت زمان محدود اجاره داده می شوند.
هاست یا Host در لغت به معنای میزبان است و در واقع به فضایی گفته می شود که برای ذخیره اطلاعات وب سایت به آن نیازمند هستیم.
اما سرور چیست؟
سرورها کامپیوترها پر قدرت و همواره روشنی هستند که به صورت ۲۴ ساعته به اینترنت متصل هستند. هر سرور از تعدادی منابع سخت افزاری و نرم افزاری شامل پردازنده، RAM ، هاردیسک، سیستم عامل و … تشکیل شده اند.
به طور معمول تعداد بسیار زیادی از این سرورها در محل ویژه ای نام دیتاسنتر یا مرکز داده نگه داری می شوند. که این ساختملن آن باید ویژگی ها و امکانات خاصی داشته باشد.
سرورها هم مثل کامپیوترها نیاز به یک سیستم عامل دارند. سیستم عامل سرورها را می توان در دو دسته اصلی تقسیم بندی کرد: لینوکس و ویندوز
اهمیت سرور مورد استفاده:
لازم به ذکر است که اگر لحظه ای اتصال سرور مورد استفاده شما با اینترنت قطع شود و یا مشکلی سخت افزاری یا نرم افزاری پیدا کند، وب سایت شما از دسترس کاربرانتان خارج خواهد شد! بنابراین در انتخاب هاستینگ مورد نظر و مشخصات host خود حساس باشید.
انواع هاست:
۱- هاست اشتراکی
همان طور که قابل حدس است. این نوع هاست ها به طور اشتراک روی یک سرور قرار دارند. در واقع یک سرور به بخش های مختلفی تقسیم بندی می شود و هر بخش (هاست) به یک وب سایت تعلق می گیرد.
بدیهی است که این نوع از هاست ها به دلیل اینکه به شما امکان پرداخت هزینه بابت استفاده از مقادیر دلخواه منابع را می دهند، از نظر قیمت برای وب سایت های تازه تاسیس و کم بازدید مناسب ترند.
البته این نوع هاست ها نسبت به انواع دیگر آسیب پذیرترند. چرا که تعداد زیادی هاست در کنار هم و بر روی یک سرور مشترک قرار دارند و این خود باعث تعداد بالای درخواست به سمت سرور و در نتیجه افت سرعت وب سایت ها خواهد شد. همچنین هر هاست می تواند به یک حفره امنیتی برای دسترسی به سرور و سایر وب سایت های همسایه تبدیل شود.
۲- هاست نیمه اختصاصی
در این نوع هاست ها که اصطلاحا VPS یا سرور مجازی خوانده می شوند. هر سرور به کمک نرم افزارهای مجازی سازی به چند بخش مختلف تقسیم می شود و از نظر امنیت و کارایی در حد مطلوب تری نسبت به هاست های اشتراکی قرار دارد.
در واقع هر بخش به صورت یک سرور جداگانه عمل می کند. به این معنا که امکان نصب نرم افزارها و منابع اختصاصی با توجه به نیاز کاربر در هر VPS فراهم می شود و هر کاربر قادر است به سرور خود دسترسی داشته باشد و استفاده از منابع سرور را مورد بررسی قرار دهد.
VPS های موجود روی یک سرور به طور مستقل از هم عمل می کنند و می توانند از سیستم ها عامل و منابع نرم افزاری متفاوت از هم استفاده کنند. بدیهی است که استفاده از این نوع هاست نیازمند داشتن دانش و تجربه کافی برای نصب سیستم عامل و انجام دیگر تنظیمات مورد نیاز در آن می باشد.
۳- سرور اختصاصی
در این روش هر وب سایت روی یک سرور مختص خودش قرار می گیرد. به عبارتی دیگر آن سرور فقط از یک وب سایت میزبانی می کند. البته این نوع هاست هزینه اجاره ی بالایی دارند و برای وب سایت های معروف و پربازدید که بسیار نگران بحث امنیت و سرعت وب سایت هستند مناسب است.
